Πέτρος Αντωνίου Καστούλας: 19.906 μόρια. πιο πάνω δεν γίνεται....

 Αφιέρωμα στον πρώτο των πρώτων στις πανελλαδικές εξετάσεις και συγχωριανό μας Πέτρο Κατσούλα του Αντώνη εγγονό του Πέτρου για να μην μπερδευτούμε, είχε προχθές η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. 
Παραθέτουμε το άρθρο της εφημερίδας και ευχόμαστε καλή σταδιοδρομία στο μικρό Πέτρο και πολλά συγχαρητήρια στους γονείς του.
Κατάφερε να «νικήσει» τον... Αριστοτέλη και τον Θουκυδίδη αφού στο μάθημα των Αρχαίων της Θεωρητικής Κατεύθυνσης έγραψε 20! Και δεν ήταν το μόνο 20άρι του, τόσο στα Λατινικά όσο και στη Λογοτεχνία βαθμολογήθηκε με άριστα. Οχι ότι στα υπόλοιπα εξεταζόμενα μαθήματα πήγε άσχημα – ο «κακός» του βαθμός ήταν το 19,6 στη Βιολογία! Κάπως έτσι, το όνειρο της Νομικής έγινε πραγματικότητα.

Ο Πέτρος-Ορέστης Κατσούλας είναι ένας από τους ελάχιστους υποψηφίους - και ίσως ο μοναδικός από τη Θεωρητική Κατεύθυνση - του οποίου η βαθμολογία στις Πανελλαδικές έσπασε το φράγμα του 19,9! Με τα 19.906 μόρια που συγκέντρωσε, βάζει τώρα πλώρη για τη Νομική Σχολή της Αθήνας.

Τα αποτελέσματα τα έμαθε τηλεφωνικά. «Οταν με πήραν από το....................
σχολείο και μου ανακοίνωσαν τους βαθμούς δεν το πίστευα. Γνώριζα ότι είχα γράψει καλά, αλλά τόσο καλά δεν το περίμενα. Είχα αμφιβολίες αν είχα απαντήσει σωστά στις ερωτήσεις. Εκανα αρκετή ώρα μέχρι να συνέλθω από το... ευχάριστο σοκ», λέει ο 18χρονος λίγα 24ωρα μετά την ανακοίνωση της βαθμολογίας των υποψηφίων.

Για να... σκοράρει κάποιος στις Πανελλαδικές θέλει, όπως λέει και ο απόφοιτος πια του λυκείου, και τρόπο και, δυστυχώς, κόπο. «Η σωστή προετοιμασία, οι γερές βάσεις και το συστηματικό διάβασμα είναι βασικά. Βασικότερο όλων όμως είναι να αγαπάς το διάβασμα, γιατί αν το κάνεις σαν καταναγκαστικό έργο, πολύ σύντομα θα σε εγκαταλείψει. Αυτό είχα κι εγώ κατά νου». Διάβαζε αρκετές ώρες, αλλά όπως λέει πάντα είχε χρόνο για να αφιερώσει στη μουσική. Ηταν άλλωστε αυτό που τον χαλάρωνε. Αλλοτε άκουγε ραδιόφωνο, κάνοντας ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα από το διάβασμα, και άλλοτε καθόταν στο πιάνο κι έπαιζε.

ΑΙΣΘΗΣΗ ΔΙΚΑΙΟΥ. Το μοναχοπαίδι της Μαρίας και του Αντώνη Κατσούλα, υπαλλήλων του υπουργείου Οικονομικών, πήγε από την πρώτη τάξη του δημοτικού στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια Η Θεομήτωρ, «ένα ιδιωτικό σχολείο που θυμίζει τα καλά δημόσια σχολεία περασμένων δεκαετιών», εξηγούν οι γονείς του. Η Νομική Σχολή μπήκε στο... στόχαστρο του Πέτρου μόλις τους τελευταίους μήνες. Επέλεξε τη Νομική γιατί είναι μία από τις ανθρωπιστικές επιστήμες, η οποία προσεγγίζει, όπως χαρακτηριστικά λέει, την κοινωνία. Ηδη έχει ψάξει τα μαθήματα που διδάσκονται στο πανεπιστήμιο, ενώ σκέφτεται κιόλας τον εαυτό του στις δικαστικές αίθουσες να υπερασπίζεται το δίκαιο.

Παρότι τα πράγματα του ήρθαν... δεξιά, ο Πέτρος λέει πως το ισχύον εκπαιδευτικό σύστημα είναι «μαθητοκτόνο». «Είναι ένα πεπαλαιωμένο και στάσιμο στη βασική του ιδεολογία σύστημα. Μας κρίνει από μερικές και μόνο στιγμές, χωρίς να βλέπει την πορεία μας κατά τη διάρκεια της σχολικής ζωής, χωρίς να κοιτάζει προσωπικότητες. Είναι ένα σύστημα που διευρύνει τις ανισότητες αφού ένα παιδί της Αθήνας και ένα παιδί της Περιφέρειας δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες. Ενας μαθητής από φτωχή οικογένεια και ένας μαθητής από πλούσια δεν έχουν την ίδια προετοιμασία αφού το πρώτο δεν θα έχει τη δυνατότητα, για παράδειγμα, να κάνει φροντιστήριο», λέει ο Πέτρος, ο οποίος στα μαθήματα της Κατεύθυνσης έκανε ιδιαίτερα. Προτείνει μάλιστα ένα σύστημα αξιοκρατικό, «που να κοιτά τη γενικότερη εικόνα του μαθητή και να μην έχει αποκλειστικό σκοπό την εισαγωγή του νέου στο πανεπιστήμιο, αλλά την παιδεία. Και - γιατί όχι; - να κρίνεται και να αποφασίζει ο μαθητής τι πραγματικά θέλει να ακολουθήσει, όταν πια βρίσκεται ενταγμένος στο πανεπιστήμιο».

Γεννημένος τον Ιούλιο του 1994, η φετινή χρονιά έκρυβε... διπλή έκπληξη όχι μόνο για τον Πέτρο αλλά και τους συνομηλίκους του: στο σχολείο ήταν οι «μεγάλοι», για τις εκλογές όμως ήταν τα «πρωτάκια», αφού στις 6 Μαΐου ψήφισαν για πρώτη φορά. «Αισθάνθηκα ότι ενηλικιώθηκα, ότι είμαι ενεργό μέλος της κοινωνίας και μπορούσα να αποφασίσω. Είμαι πολιτικοποιημένος, με την έννοια ότι ήξερα με ποια κριτήρια θα ψήφιζα. Το βασικότερο όμως για ένα νέο σαν εμένα ήταν να ψηφίσω με κριτήριο την ελπίδα».

«2011: αναμφισβήτητα μια χρονιά προβληματισμού και ανασφάλειας. Οικονομική κρίση, κίνδυνος διάλυσης της ευρωζώνης, κοινωνικοπολιτική αστάθεια, αβεβαιότητα, βαθιά απαισιοδοξία για την κατάσταση που επικρατεί», είχε γράψει ο 18χρονος στην αρχή της χρονιάς σε άρθρο του στις «Δημιουργίες», το περιοδικό του σχολείου. Για κάποια παιδιά της γενιάς του η κρίση είναι απλώς μία λέξη, για τον Πέτρο όμως είναι κάτι παραπάνω. «Ξέρετε μέσα στο άγχος των Πανελλαδικών, αρκετοί είχαμε να διαχειριστούμε και το άγχος των γονιών μας εξαιτίας της κρίσης», λέει.

Οταν έμπαινε στην αίθουσα και έπαιρνε μπροστά του τα θέματα, είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του να πετύχει σε σχολή της Αθήνας. «Πολλά παιδιά της ηλικίας μου λένε "να περάσουμε σε άλλη πόλη για να έχουμε μια καλή φοιτητική ζωή". Δεν σκεφτόμουν έτσι, κυρίως γιατί δεν θέλω να επιβαρύνω την οικογένειά μου με επιπλέον έξοδα. Παράλληλα, ακόμη και αν περνούσα σε άλλη πόλη, ο φοιτητικός προϋπολογισμός θα ήταν εξαιρετικά περιορισμένος οπότε δεν θα είχα αυτή την "καλή φοιτητική ζωή"».

Ο Πέτρος εμφανίζεται προσγειωμένος όταν η κουβέντα έρχεται στην επαγγελματική αποκατάσταση. «Δεν μπορείτε να ζητάτε από έναν νέο να μην έχει όνειρα και στόχους. Ξέρω όμως πως τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για την επαγγελματική αποκατάσταση. Γνωρίζω πως θα βγω σε μια αγορά εργασίας άκρως ανταγωνιστική που συνεχώς ζητά πτυχία, μεταπτυχιακά, γνώσεις, ξένες γλώσσες. Οι νέοι βρίσκονται σε κατάσταση συνεχούς κατάρτισης για να αποκτήσουν το αυτονόητο: δουλειά. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να αποφύγω την... εργασιακή ξενιτιά, σίγουρο είναι ότι θα προσπαθήσω να μείνω στην Ελλάδα».

ΤΑΞΙΔΙΑ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ. Στην ερώτηση, πάντως, πώς φαντάζεται τον εαυτό του σε 10 χρόνια, ο Πέτρος απαντά: «Θα ήθελα να μείνω στην Ελλάδα, να έχω σταθερή δουλειά, να έχω κοντά μου ανθρώπους που με αγαπούν και να είμαι ένας ελεύθερος άνθρωπος, να μπορώ να εκφράζω αυτά που θέλω».

Ταξίδια και ζωγραφική είναι οι μεγάλες του αγάπες. «Το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό μαζί με τους γονείς μου ήταν στο Βέλγιο. Ημουν 8 χρονών και θυμάμαι ότι μου άρεσε τόσο πολύ που όταν έπρεπε να φύγουμε, έκλαιγα». Η περιοχή ωστόσο από την οποία μαγεύτηκε και θα ήθελε να ξαναεπισκεφθεί είναι η Τοσκάνη. «Συνώνυμη της τέχνης», λέει. Και μιας και οι εξετάσεις πέρασαν, το πρόγραμμα για τον αριστούχο περιλαμβάνει διακοπές και ταξίδια: Κουφονήσια, Αλεξανδρούπολη, Ιωάννινα, ακόμα και ένα μεγάλο ταξίδι κάπου στο εξωτερικό, δώρο των γονιών του.

Οσο για τη ζωγραφική; Ασχολείται «ερασιτεχνικά», σπεύδει να συμπληρώσει. Στο δωμάτιό του υπάρχει μια εικόνα του Αγίου Παντελεήμονος. Τη ζωγράφισε ο ίδιος, έχοντας τις βάσεις από το προαιρετικό μάθημα αγιογραφίας που έκανε για τρία χρόνια στο σχολείο.