Εμβατήριο

Οι αιώνες κύλησαν πάντα στο φως λουσμένοι
και ακούραστα προσέφερες σε όλη την Οικουμένη.
Πολιτισμό και ποίηση, τέχνες και γεωργία,
γεωμετρία, γλυπτική και την αστρονομία.

Όλα εσύ τα..................................
γέννησες, Πατρίδα μου μεγάλη,
μες του Αιγαίου τα νησιά και την ζεστή σου αγκάλη.
Μακεδονία, Ήπειρο, Μοριά και Σικελία,
που μια Πατρίδα είναι, με Πόντο, Μικρασία.


Χίλιες φορές βαλθήκανε και χίλιες αποτύχαν,
το βλέμμα σου να σβήσουνε, τύχη όμως δεν είχαν.
Σε Θερμοπύλες, Πλαταιές και κάτω στο Μανιάκι,
τσακίσαμε των άπιστων των βάρβαρων την ράχη.

Στα εύκολα, στα δύσκολα και πάντα ενωμένοι,
πέντε φορές την ζέψαμε όλη την Οικουμένη.
Τρανοί θαλασσοκράτορες, πολέμαρχοι μεγάλοι,
τον κόσμο κυβερνήσαμε με δίκαιο και ατσάλι.


Πάλι το σκότος έρχεται, φαίνεται η μαυρίλα,
στης γης την ραχοκοκαλιά φτάνει ανατριχίλα.
Κι αν τάχα πάλι χρειαστεί να δώσουμε την μάχη,
για φωτοδότες πάλι η Γη τους Έλληνες θε να’ χει!